معرفی کتاب توتالیتاریسم
در کتاب توتالیتاریسم احیا و بهبود سریع و شگفتانگیز هنرها در دهه اخیر، روشنترین گواهی است بر این که اتحاد شوروی را دیگر نمیتوان توتالیتر به معنای دقیق آن نامید. بیگمان و کوششهایی در جهت اعاده حیثیت استالین و فرونشاندن درخواستهای شفاهی فزایندهی برای آزادی بیان و اندیشه در میان دانشجویان و نویسندگان و هنرمندان انجام گرفتهاند، اما هیچکدام از اینها، بدون استقرار دوباره ارعاب و فرمانروایی پلیسی، نتوانسته و نخواهد توانست توفیقی به دست آورد. شکی نیست که مردم اتحاد شوروی، از هر نوع آزادی سیاسی – از آزادی اجتماعات گرفته تا آزادی اندیشه و عقیده و بیان محروم نگهداشته شدهاند: و باتوجهبه این ممنوعیتها چنین مینماید که چیزی در شوروی دگرگون نگشته است، حالآنکه کمتر چیزی در این کشور است که دستخوش دگرگونی نشده باشد.
زمانی که استالین درگذشته بود، گنجههای نویسندگان و هنرمندان تهی بودند، حالآنکه امروز ادبیات کاملی وجود دارد که دستنویس آنها، دستبهدست میشود و همهگونه نقاشیهای مدرن که در استودیوهای نقاشی طراحی میشوند و بی آن که به نمایش در آیند شهرت دارند
رئوس اصلی کتاب توتالیتاریسم
کتاب نظمی جالبتوجه دارد. آرنت با منطقی، بیانی خاص، آرام و همهجانبه مسائل را توضیح میدهد و همهی جنبههای مختلف موضوعات را تبیین میکند. کتاب در ابتدا از بررسی تعاملات و دینامیک درونی تودهها شروع میشود. از سبز شدن بذر اندیشهی توتالیتر در میانهی آنها سخن میگوید. با رفتن به عمق تودهها نویسنده در مییابد چه چیز در حال رویداد دادن است؛ در این میان، همدستی موقتیْ میان افراد بیشأن شده و اوباش با نخبگان سیاسی و اجتماعی جامعه را کشف میکند. از اینجا در مییابد چگونه این اتحاد نشانهی شکلگیری سازمان و جنبشی تبلیغگر و پر سروصداست. جنس تبلیغات و نمای حرکاتی که از سوی افراد و سازمانهای توتالیتر سر میزند از جنسی است. از اینجا چگونه مسیر خود مشخص و جدا میکند.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.